Sofrimento

Niedzielny wieczór.

Piję herbatę i staram się zapomnieć o bólu istnienia. Ból istnienia objawia się nabrzmiałymi stopami i sztywnym karkiem. Cena za noszenie butów na obcasach, nawet jeśli są niewysokie. Chciałeś chamie kozaki - to się teraz męcz.
Żeby jakoś sobie zrekompensować te niewygody założyłam dzisiaj krótką spódniczkę i skórzaną kurtkę. Wiadomo - lans. To pewnie ostatnie dni tego roku, kiedy temperatura powietrza przekracza 10 stopni i mogę sobie pozwolić na taką ekstrawagancję, w zimę nie będę dupy bez spodni odmrażać.
Byłam pod wrażeniem, wyglądałam prawie jak kobieta.

Na jednym z portali społecznościowych, na który zdarza mi się okazjonalnie zawitać, żeby zamieścić jakieś zdjęcie kury, pewna śłitaśna dziewczynka w wieku lat 13 podjęła karkołomną próbę ubliżenia mi twierdząc, że jestem niesamowicie brzydka. Porównała mnie do małpy i podważyła moją przynależność płciową, używając przy tym dużej ilości przypadkowo rozmieszczonych znaków przestankowych. Rozbawiło mnie to setnie. Ech, dzisiejsze dzieci. Ja w tym wieku miałam więcej szacunku do starszych.
Mam ochotę trochę jej dociąć, obnażając jej płytkość i braki intelektualne, ale byłoby to zupełnie zbędne zniżanie się do upokarzającego poziomu. Sam jednak fakt świadczy o mnie nie najlepiej - też jestem miałka i powierzchowna. Tylko zazwyczaj dobrze się z tym kryję.

Czasami aż mi głupio, że pozwalam się sprowokować tak marnym komentarzom. Powinnam była kompletnie to zignorować, ale musiałam sobie na blogu ulżyć. Jeszcze długa droga przede mną zanim uda mi się osiągnąć mój ideał zajebistości (jedwabistości, zawiesistości, służbistości). Ale przynajmniej jest ze mną lepiej niż było kilka lat temu, znaczy - rozwijam się. To już jest jakiś początek.